Notaris Faber was een maatschappelijk en sociaal ingesteld mens en zat in diverse commissies en besturen, waaronder het schoolbestuur, het Ziekenfonds en het Groene Kruis. Hij hield van zeilen ( was o.a. 10 jaar voorzitter van de Langweerder zeilvereniging ) maar was ook een verwoed jager. In juli 1918 krijgt hij een grote jachtakte. Ook Gerard Taco, die toen student in Leiden was, krijgt in 1919 een jachtakte.
In augustus 1905 wordt notaris Faber zelfs onbezoldigd Rijksveldwachter.Hieronder nog een stel foto's van de familie in "Langwar", yer ....
.jpg)
Eind jaren dertig van de vorige eeuw dient een wereldwijde economische crisis zich aan, waar notaris Faber bijzonder hard door wordt getroffen, omdat hij naast het notariaat ook het kassiersbedrijf uitoefende, waarmee hij hypotheken voor zijn klanten afsloot en investeringen deed op de beurs. Die investeringen daalden dramatisch in waarde toen in 1929 de beurzen instortten. Een faillissement bleek al snel onvermijdelijk en dat werd 31 januari 1935 officieel bekend gemaakt. Met ingang van 29 maart van dat jaar werd notaris Faber bij Koninklijk besluit ontslag verleend uit zijn betrekking van notaris te Langweer.
Het faillissement had nog een staartje wegens twee vermeende frauduleuze bedragen, wat de gemoederen danig bezig hield. De hieruit volgende rechtzaken en geëiste gevangenisstraf werd tot de cassatie uitgevochten. De uitkomst hiervan kon niet achterhaald worden, zodat het niet duidelijk is, of notaris Faber deze straf ook daadwerkelijk heeft uitgezeten. Bekend is wel, dat hij begin 1935 met stille trom Langweer had verlaten en bij zijn broer Taeke Faber, die toen in Apeldoorn woonde op de Walterlaan 63, introk, alwaar hij pensionhouder werd. Notaris Faber en zijn vrouw worden 15 juli 1935 officieel overgeschreven van de gemeente Doniawerstal naar Apeldoorn.
Na alle perikelen vertrekken op 14 juni 1939 Akke en Anne, die toen 69 jaar oud was, met de boot, de ms "Johan van Oldenbarnevelt", naar hun zoons Gerard en Otto in Indië voor een ( vooralsnog ) korte vakantie ....
Over hun verblijf aldaar en dat van Gerard en Otto, die respectievelijk in 1926 en 1927 naar Indonesië waren vertrokken meer in het volgende hoofdstuk.
Ondertussen was Emmy, die altijd in Langweer is gebleven, in september 1920 getrouwd met de klerk, Einte Verbeek, die bij notaris Faber op kantoor werkte. Na het faillissement van opa is hij een administratiekantoor aan het Klein Dijkje begonnen. Emmy en Einte kregen twee kinderen : Onno en Gerhard. Gerhard was getrouwd met Grietje en is lange tijd huisarts geweest in Warns. In onze jeugd hebben wij daar vaak gelogeerd.
Ida ging in september 1925 naar Den Haag om een opleiding aan de Franse School te volgen en keerde in de zomer van 1927 terug naar Langweer. Een jaar later vertrok zij naar Deventer om als verpleegster in het Sint Geertruiden Gasthuis te gaan werken. Op 2 juni 1938 trouwt zij aldaar met Dick Wansink, die leraar wiskunde was. Zij vestigden zich in Deventer. Op hun trouwdag is ook een foto gemaakt van Emmy en Einte. Zie onderstaande foto's ...
Nog even iets over het beeldbepalende huis in Langweer aan de Osingalaene 1, met zijn hoge lindebomen aan de voorkant.
Het werd in 1869 gesticht door Pieter Piers Jager, boer in Dijken, met het doel er te gaan rentenieren. Het werd gebouwd op een stuk grond, dat hij in 1867 van jonkheer Rijnhard de Beaufort uit Utrecht in erfpacht had overgenomen. Op 13 augustus 1869 trokken Pieter en zijn ( tweede ) vrouw Grietje Feyes Dijkstra officieel in het huis. Na het overlijden van Pieter kocht Grietje in 1877 voor 400 gulden de grond onder het huis.In 1984 of 1985 heb ik met een toenmalige vriendin, op vakantie in Fryslân, nog voor het huis gestaan, dat toen te koop was voor 100.000,- gulden.
Ik heb toen op het punt gestaan het huis te kopen, maar het is er helaas niet van gekomen.
Zo eindigt het verhaal over de familie in Friesland.